حدیـــــــث شریـــــف معـــــــراج ( درباره زنــان مسلمـــــان)

بسم الله الرحمن الرحیم

 حدیـــــــث شریـــــف معـــــــراج ( درباره زنــان مسلمـــــان)

حضرت امامزاده عبدالعظیم حسنی علیه السلام ( مدفون در شهر ری ) روایت کرده است از  حضرت امام محمد تقی جوادالائمه علیه السلام از پدرش حضرت امام رضا علیه السلام از پدرش حضرت امام موسی کاظم علیه السلام از پدرش حضرت امام جعفر صادق علیه السلام از پدرش حضرت امام محمد باقر علیه السلام از پدرش حضرت امام زین العابدین علیه السلام از پدرش حضرت امام حسین سید الشهداء علیه السلام از پدرش حضرت امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام ، که آن حضرت فرمودند :

روزی من و فاطمه به خدمت حضرت رسول ( صلی الله علیه و آله ) رفتیم و آن حضرت را بسیار گریان یافتیم ، عرض کردم :

پدر و مادرم فدای تو باد یا رسول الله چه چیز سبب گریه شما شده است ؟ فرمودند :

یا علی ، شبی که مرا به آسمان بردند ، زنانی چند از امت خود را در عذاب شدید دیدم پس از حالت آنها تعجب کردم و از شدت عذاب آنها گریستم .

زنی را دیدم که به موهایش آویخته شده ، مغز سرش می جوشد .

و زنی را دیدم که به زبانش آویخته و آب داغ جهنم در حلقش ریخته می شد .

و زنی را دیدم که به پستان آویخته شده بود .

 و زنی را دیدم که گوشت بدن خود را می خورد و آتش از زیرش شعله می کشید .

 و زنی را دیدم که پاهایش به دستهایش بسته شده و مارها و عقربها بر او مسلط گردیده بودند .

 و زنی را دیدم کر و کور و لال ، در تابوتی از آتش ، مغز سرش از بینی او بیرون می آمد و بدنش از ( مرض) خوره و پیسی پاره پاره بود .

 و زنی را دیدم که تنوری از آتش به پاهایش آویزان بود . و زنی را دیدم که گوشت بدن او از جلو و عقب با قیچی های آتشین بریده می شد .

 و زنی را دیدم به صورت و دستهایش می سوخت و روده های خود را می خورد .

 و زنی را دیدم که سرش سر خوک بود و بدنش الاغ و بر او هزار هزار نوع عذاب بود.

و زنی را دیدم به صورت سگ ، آتش در پشتش داخل می شد و از دهانش بیرون می آمد و ملائکه سر و بدنش را با گرزهای آتشین می کوبیدند . حضرت فاطمه علیها السلام عرض کرد : ای حبیب من و ای نور دیده من به من خبر بدهید که عمل و روش ایشان چه بوده است که خدای تعالی این نوع عذاب را بر ایشان مسلط گردانیده است ؟

حضرت رسول ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : ای دخترم :

آن زنی که به مو آویخته شده بود ، موی خود را از مردهای نامحرم نمی پوشانده است !

و آن زنی که به زبان آویخته شده بود ( با زبانش ) شوهرش را آزار می داده است !

و آن زنی که به پستان آویخته شده بود ، از انجام وظایف زناشوئی خودداری می ورزیده است !

و آن زنی که به پاهایش آویخته شده بود ، از خانه بی اجازه شوهر بیرون می رفته است !

و آن زنی که گوشت دستهایش به پاهایش بسته شده بود و مارها و عقربها بر او مسلط شده بودند ، او کسی است که خود را نمی شسته است و لباسهایش را پاک نمی کرده و غسل حیض و جنابت انجام نمی داده و بدنش را از نجاسات پاک نمی کرده و نماز را سبک می شمرده است !

و آن زنی که کور ، کر و لال بود ، از زنا فرزند پیدا کرده و به گردن شوهر خود انداخته است !

و آن زنی که گوشت بدنش با قیچیهای آتشین قیچی می شد ، خود را به مردان نامحرم نمایش می داده که به او رغبت کنند !

و آن زنی که صورت و بدنش سر خوک بود و بدنش بدن الاغ ، سخن چین و بسیار دروغگو بوده است !

و آنکه به صورت سگ بود و آتش در پشتش داخل و از دهانش خارج می شد ، خواننده و آواز خوان و حسود بوده است !

پس حضرت رسول صلی الله علیه و آله  فرمودند :

وای بر زنی که شوهر خود را به خشم آورد و خوشا به حال زنی که همسرش از او راضی باشد .

اکنون تو ای خواهر مسلمان ، یک مرتبه دیگر ای حدیث شریف را با دقت بخوان و در روش و اعمال خود تجدید نظر بنما و سپس به دیگران راهنمائی کن و سعی کن با اعمال نیک و عفت و حجاب ( کامل ) خود ، زینت اسلام باشی نه باعث آبروریزی اسلام ! ...

• خواهران گرامی ، از پوشیدن لباسهای مهیج و نازک و آرایش کردن و عطر زدن نزد نامحرم ( اگر چه از خویشان نزدیک باشند ) خصوصا در وقت خرج از منزل جداٌ اجتناب فرمائید و سبب سخط و غضب خدای متعال و انحراف و فساد جامعه نشوید .
• در ضمن آقایان نیز فراموش نکنند که عذابهای آنان در برابر گناهانشان چند برابر از زنان می باشد .
• و همه ما فراموش نکنیم که خداوند بخشنده و مهربان است و در کنار این بخشندگی خداوند راستگو هم هست و همانا وعده خداوند حق است .

مدارک حدیث شریف معراج

1-     عیون اخبار الرضا علیه السلام ج 2 ص 10 تالیف مرحوم شیخ صدوق ( ره ) در گذشت بسال 381 ه ق .

2-     بحارالانوار ، ج 8/309 و ج 245/103 تالیف مرحوم علامه مجلسی ( ره ) در گذشت بسال 1111 ه ق  .

3-     حیات القلوب ( به زبان فارسی ) ج 2 ص 292 تالیف مرحوم علامه مجلسی ( ره) .

دفتر جامعه اسلامی ناصحین مسجد مقدس جمکران آماده پاسخگویی به سوالات شما عزیزان و انجام مشاوره رایگان می باشد .

قم صندوق پستی 3714

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

ماه رمضان ماه دوری از معصیت

ماه رمضان ماه دوری از معصیت

قال الله تبارک و تعالى:

یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم لعلکم تتقون.

خداوند تبارک و تعالى مى‏فرماید:

اى کسانى که ایمان آورده‏اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد، چنانکه بر آنان که پیش از شما بوده‏اند واجب شده بود باشد که پرهیزگار شوید.

سوره بقره آیه 183

قال الرضا علیه السلام:

انما امروا بالصوم لکى یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا على فقر الاخر.

امام رضا علیه السلام فرمود:

مردم به انجام روزه امر شده‏اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.

وسائل الشیعه، ج 4 ص 4 ح 5 علل الشرایع، ص 10

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

خلقت نورانی

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

سال نو بر سر سفره امام حسین علیه السلام

در آستانه حلول سال نو و آغاز سال شمسی جدید

با حسین(ع) آغاز کنیم

یا مقلب القلوب والابصار                                            یا مدبـــــر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال                                           حوّل حالنا الی احسن الحال

به مانند یکی دو سال گذشته، عید نوروز امسال هم مصادف با ایام محرم است. این گونه تقارن ها را می توان به عنوان موضوعی ساده و عادی تلقی کرد. اما از طرف دیگر، می توان معنا و مفهومی دیگر از آن استنباط نمود. جامعه ما باید عادت کند که علاوه بر جنبه های احساسی و عاطفی در مناسبت های یادآوری اسامی ائمه و بزرگان، به جنبه های عقلانی و اندیشه ای نیز توجه داشته باشد.

۱- تا به حال فکر کرده اید که چه اسمی در دنیا بیش از همه به زبان آورده می شود؟ منظور کثرت

استفاده از یک نام نیست،  بلکه دفعات تکرار آن است نمی دانم آیا در کشور های دیگر، مراسمی مشابه تاسوعا و عاشورا وجود دارد یا نه؟ فقط در طی همین دو روز، نام حسین(ع) میلیون ها بار تکرار می شود. تصور کنید چند میلیون نفر، چند بار در تاسوعا و عاشورا نام حسین(ع) را به زبان می آورند؟ اضافه کنید به این مقدار، ذکر نام حسین(ع) را در روزهای دیگر به مناسبت های مختلف وبه نظر نمی رسد نامی به اندازه نام مبارک حسین(ع) در دنیا تکرار شود.

۲- کسی می گفت امام حسین(ع) ثروتمندترین انسان روی زمین است، چرا که هر ساله از طرف او هزینه های گزافی بابت مراسم و اطعام مردم صرف می شود. هیچ سفره ای در دنیا، گستردگی سفره امام حسین(ع) را ندارد و برای هیچ کس، این همه بذل و بخشش نمی شود.

۳- و کسی هم می گفت نام حسین(ع) خساست ها، منیت ها، تکبرها و تعلق ها را از بین می برد. چه کسانی که هیچ جایی نم پس نمی دهند، ولی نوبت به حسین(ع) که می رسد، دست و دلباز می شوند. چه کسانی که بالاتر و بهتر از خودشان نمی شناسند، ولی در مراسم حسین(ع) تواضع و افتادگی در پیش می گیرند. صرف نظر از نیات افراد، در هرحال این مهم است که نام امام حسین(ع)، هر کس را به نوعی تحت تأثیر قرار می دهد.

۴- ای کاش به اندازه ای که نام حسین(ع) هیجانات، احساسات و عواطف ما را تحریک می کند، در شناخت، تعقل و تفکر ما هم تأثیرگذار باشد. ای کاش به اندازه ای که ما در ۵-۴ روز اصلی مراسم محرم، منقلب و متحول می شویم، این تأثیر، ماندگاری و استمرار بیشتری داشته باشد. ای کاش به اندازه ای که در این چند روز مهربان تر و متعادل تر رفتار می کنیم، همیشه این گونه باشیم. ای کاش تأثیرحسین(ع) بر دلهای ما به همه ابعاد زندگی مان در همه زمان ها تعمیم یابد.

۵- جامعه امروزی ما، از کاستی های فراوان فرهنگی رنج می برد. ما متأسفانه در ایام عادی به گونه ای رفتار می کنیم که در مناسبت هایی مانند تاسوعا و عاشورا، آدم باورش نمی شود که اینها همان مردم همه روزه هستند. به راستی چرا در ایام معمول این گونه هستیم:

- کمتر به یکدیگر احترام می گذاریم؛

- کمتر حقوق متقابل را رعایت می کنیم؛

- مهربانی ها را فراموش می کنیم؛

- مقررات اجتماعی را مثل آب خوردن نقض می کنیم؛

- بدون توجه به وضعیت خودمان، همه کاستی ها را متوجه دیگران می سازیم؛

- همه چیز را از دید خودمان می بینیم و خودخواهانه عمل می کنیم؛

- به خود مجوز هر نوع آزادی عملی را می دهیم؛

و مهم تر از همه این ها؛

- نه تنها برای دانستن و تفکر وقت صرف نمی کنیم بلکه به دانایی نیز احترام نمی گذاریم؛

- کمتر مطالعه می کنیم؛

- و به خود اجازه می دهیم علی رغم ناآگاهی، در هر موضوعی اظهار نظر کنیم.

۶- چرا ما این قدر فراموشکاریم؟ بی توجه و بی تفاوتیم ؟براستی وقتی ما حسین(ع) را داریم، چرا یاد او را به چند روز محدود می کنیم؟ حسین(ع) مظهر تشنگی است، اما نه فقط تشنگی به آب، تشنگی معرفت، تشنگی عشق و تشنگی وصال. در دنیایی که همه به دنبال این مظاهر کم یاب هستند، چرا ما با حسین(ع) این گونه رفتار می کنیم؟ چرا ما تشنه نیستیم، تشنه مهربانی، تشنه طلب، تشنه دانایی و تشنه حسین(ع)؟ به قول استادی «دین و زندگی بدون تشنگی ارزش ندارد». مگر ما چند بار فرصت زندگی کردن داریم؟ کی می خواهیم فلسفه زندگی را درک کنیم؟ آیا تاکنون به «خواستن های» خود توجه کرده ایم؟ ارزش و معنای نهفته در آنها چیست؟ اگر این خواستن ها الان با ارزشمند آیا همیشه بدین گونه خواهند بود؟ کجای زندگی هستیم؟ به کجا می رویم چنین شتابان (فاین تذهبون)؟ حسین(ع) در کجای زندگی ماست؟
۷- به زندگی بازگردیم. باور کنیم خیلی جاها خود ما شرایط زندگی را سخت می کنیم. وقتی من خودخواهانه رفتار می کنم. طبیعی است که مشکلات بعدی هم به وجود می آید. وقتی با هم مهربان نیستیم معلوم است که همدیگر را تحمل نخواهیم کرد. این ایده آل گرایی نیست، واقع بینی است. کاش

همیشه با همان تفکر ۵-۴ روز محرم به خود، زندگی و دیگران نگاه کنیم.

۸- حسین(ع) مظهر مهر است و ما را با هم مهربان می کند. حسین(ع) عشق و محبت را به دل ها باز می گرداند. حسین (ع) دل ها را مهربان و ملایم می سازد. با حسین(ع) بازار عطوفت، همدلی و مدارا دوباره رونق می گیرد و تنور ایثار داغ می شود.

۹- و امام حسین(ع) مظهر دانایی هم هست، چیزی که متأسفانه به شدت مورد غفلت قرار می گیرد و هر سال کمتر بدان عنایت می شود. مبنای حرکت حسین(ع)، اندیشه است و معرفت. حسین(ع) عاشورا را نمی آفریند تا مردم فقط به یاد خودش باشند. حسین(ع) عاشورا را می آفریند تا مردم به فلسفه زندگی شان بیندیشند، تا فرصت محدود زندگی را قدر بدانند، تا به دنبال معنا و مفهوم زندگی باشند. حسین(ع) منادی اندیشه و عمل بر مبنای آن اندیشه است. کج فهمی و کم لطفی است که عاشورا و حسین(ع) را فقط در گریه و ناله خلاصه کنیم.

۱۰- جامعه ما نیاز به یک تحول فرهنگی عظیم دارد و به نظر می رسد چنین حرکتی نیازمند یک مبنا و نقطه شروع است. ما امام حسین(ع) را داریم و او همیشه می تواند مبنای یک حرکت فرهنگی باشد، حرکتی برای آرامش جامعه، برای کاستن اضطراب ها و نگرانی ها و برای جور دیگر دیدن زندگی بیایید امسال را با مهربانی آغاز کنیم؛

امسال را با دانایی آغاز کنیم؛

و امسال را با حسین(ع) آغاز کنیم.

السلام علیک یا ابا عبد الله حسین علیه السلام

سال نو را با خانه تکانی دلهامون با ذکر حسین آغاز می کنیم

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

آخر الزمان در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا

آخرالزمان اصطلاحى است در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا، به معناى آَخرین دوران حیات بشر

و قبل از برپایى قیامت.

در فرهنگ اسلامى، آخر الزمان، هم دوران نبوت پیامبر اکرم (ص)، تا وقوع قیامت را شامل مى شود و هم دوران غیبت وظهور مهدى موعود(ع) را در دوران معاصر، عده اى از مفسران ومتفکران مسلمان از قبیل : مرحوم علامه طباطبایى، استاد شهید مرتضى مطهرى، سید قطب، محمد رشید رضا، شهید سید محمدباقر صدر و... با اتکا به آیاتى از قرآن کریم اعراف: 138، انبیاء: 105، صافات: 171 و 172 استخلاف انسان در زمین، فرمانروا شدن نیکوکاران زمین وراثت صالحان وپیروزى حق بر باطل را به رقم جولان دائمى باطل، به عنوان سرنوشت آینده بشر مطرح کرده اند و آیات وروایات مربوط به تحولات آخر الزمان را بیانگر نوعى فلسفه تاریخ مى دانند و به اعتقاد ایشان، عصر آخر الزمان عبارت است از دوران شکوفایى تکامل اجتماعى و طبیعى نوع انسان.

چنین آینده اى امرى است محتوم که مسلمانان باید انتظار آن را داشته باشند و نباید منفعل و دلسرد به حوادث واقعه بنگرند، بلکه با حالتى پر نشاط و خواهان صلاح جامعه انسانى و آگاه از تحقق اهداف تاریخى انتظار، باید سرشار از امید، آمادگى وکوشش درخور این انتظار مقدس باشند.

در چارچوب این برداشت، آخر الزمان قطعه معینى از تاریخ نوع انسان است که او باید در آن، حرکت تکاملى تدریجى خود را تا تحقق وعده الهی ادامه دهد. در حالى که درکتب علماء متقدم همچون "کمال الدین " رحمه الله الغیبه شیخ طوسی رحمه الله چنین تفسیرى از تاریخ نبوده وتحولات آخر الزمان امرى است غیر عادى که در آخرین بخش از زندگى نوع انسان واقع می گردد وبه تحولات قبلى جامعه انسانى مربوط نمى شود.

شناخت آخر الزمان یا فرجام شناسى (Eschetologie) در ادیان یهود، مسیحیت وزرتشتى نیز حائز اهمیت است. نگاهى به دردها وآلام بشر اندیشمند امروز وقربت او در زوال فطرت پاک آَدمى، چنین مى نمایاند که در میان همه خواسته هاى ضد ونقیضش، امروز یکى هست که همه در آن مشترکند همه اقوام و ملل یکصدا خواهان آزادى اند.(1)

دراحادیث بسیارى آمده است که حضرت مهدى (ع) در آخرالزمان ظاهر مى شود. پیامبراکرم (ص) بر فراز منبر فرمود: مهدى از عترت و اهل بیت من است. او درآخرالزمان ظهور می کند. (2)

ونیز فرمود: مژده باد شما را به ظهور مهدى که او در آخرالزمان به هنگام سختى روزگار وفتنه و اختلاف وعدم امنیت مى آید وخداوند به وسیله او زمین را پر از قسط و عدل مى نماید.(3)

امام باقر(ع) نیز مى فرماید: دولت ما آخرین دولت هاست.... (4)

پیامبر(ص) دست ها را بهسوی آسمان برافراشت وگفت: خداوندا برادرانم را به من بنمایان. یکى از اصحاب گفت: مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: نه، شما یاران من هستید. برادران من کسانى هستند که در آخرالزمان مى آیند و به من ندیده ایمان مى آورند. خداوند آن ها را پیش از آن که از صلب پدران به رحم مادران درآیند، با نام خود و پدرانشان به من معرفى نموده است که استقامت هر یک از اَن ها در دین خود، ازکندن خارهاى گون در شب تاریک، و به دست گرفتن آتش گداخته سخت تر است. آن ها مشعل هاى هدایت هستند که خداوند آن ها را از فتنه های تیره و تار نجات می بخشد.(5)

درباره فتن وحوادث آخرالزمان، احادیث بى شمارى از حضرت ختمى مرتبت و حضرات ائمه (ع) درکتب حدیث به ثبت رسیده است.

مجموعه هایى از آن احادیث، به صورت کتب مستقلى به نام ملاحم, الغیبة ودیگر نام ها نگاشته شده است.

روایات معصومین (ع) نشان مى دهد:

1. با سپرى شدن این دوران، بساط زندگى دنیوى برچیده و مرحله اى جدید در نظام اَفرینش آغاز مى شود.

2. آخرالزمان خود به دو مرحله کاملاً متفاوت تقسیم مى شود: دوران نخست که در آن انسان به مراحل پایانى انحطاط اخلاقی مى رسد .

دوران بعد، عصر تحقق وعده هاى الهى به پیامبران و اولیاى خدا است و با قیام مصلح جهانى آغاز مى شود. کلیات عقاید مربوط به آخرالزمان تقریباً از سوى همه فرقه هاى بزرگ اسلامى پذیرفته شده است، ولى در خصوص وابستگى این تحولات به ظهور مهدى (ع) و نیز هویت او اختلاف نظر وجود دارد.

*********************************************************

1 : نشریه موعود شماره 11 و 10ص 54.

2 : غیبة طوسی ص 111 بحارالانوار، ج 51ص 74

3 : منتخب الأثرص 171.

4 : بحارالانوار ج 52 ص 332 اثبات الهداة ج 3 ص 6 51.

5 : بحارالانوار ج 52ص 24 ا منتخب الاثرص 515 الزام الناصب ص137.

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

به کجا چنین شتابان ( جهان به کجا می رود )

قبل از هر سخن واقع دردناک تروریستی بمب گذاری حرمین شریف امام حسن

عسکری و امام هادی علیه السلام را به پیشگاه مقدس امام زمانمان عجله الله

فرجه الشریف و نایب بر حقش و همه شیعیان غریب جهان تسلیت عرض می کنیم

جهان‌ به‌ کجا مى‌رود؟

حدید: 5
ملکیت‌ حقیقى‌ و مالکیت‌ آسمان‌ها و زمین‌ از آنِ اوست؛ و همهِ‌ کارها [ى‌ هستى‌ و سلسلهِ‌ معلولات] به‌ سوى‌ او [، که‌ علّه`‌العلل‌ است،] بازگردانده‌ مى‌شود.
جملهِ‌ <وَ اِلى‌ اللّهِ تُرجَعُ الاُمُورُ> شش‌ بار در قرآن‌ آمده‌ است؛ و معناى‌ آن‌ این‌ است‌ که‌ همهِ‌ موجودات‌ در مسیر تکامل‌اند: ابتدا از نیستى‌ و عدم‌ به‌ هستى‌ آمدند و حال‌ به‌ سوى‌ بى‌نهایت، که‌ ذات‌ پاک‌ ربوبى‌ است، در حرکت‌اند؛ و این‌ سیر تکاملى‌ هرگز متوقف‌ نمى‌شود و با مرگ‌ و ورود به‌ عالم‌ برزخ، ادامه‌ پیدا مى‌کند تا این‌ که‌ در رستاخیز به‌ حیاتى‌ عالى‌ و دایمى‌ برسد.
‌‌استفاده‌ از تعبیر <امور>، که‌ صیغهِ‌ جمع‌ است، بیانگر این‌ است‌ که‌ نه‌ تنها انسان، بلکه‌ سایر موجودات‌ نیز همین‌ حرکت‌ کمالى‌ را بى‌وقفه‌ طى‌ مى‌کنند؛ و حقاً نیز باید چنین‌ باشد؛ زیرا او خود خالق‌ و رازق‌ و مالک‌ و حاکم‌ و مدبر است‌ و در هر حال‌ و هر مکان‌ با ماست‌ و بازگشت‌ همهِ‌ ما و همهِ‌ کارها و همهِ‌ موجودات‌ نیز جز به‌ سوى‌ او نیست.
‌‌این‌ اصل‌ مهمِ حرکت‌ عالم‌ به‌ سوى‌ خداوند در ده‌ها آیهِ‌ قرآن‌ با عبارات‌ <اِن اِلى رَبٍّکَ الرُّجعی> و <اِنّا اِلَیهِ راجِعوُنَ> و <اَن اِلى رَبٍّکَ المُنتَهی> و مانند آن‌ها آمده‌ است.

همه‌ کاره‌ اوست. کجا مى‌روید؟

انعام: 95
همانا خداوند شکافندهِ‌ دانه‌ و هسته‌ است. زنده‌ را از مرده‌ بیرون‌ مى‌آورد و بیرون‌آورندهِ‌ مرده‌ از زنده‌ است. این‌ است‌ خداوندِ [تواناى‌ دانا]. پس‌ به‌ کجا و چگونه‌ [از حق] بازگردانده‌ مى‌شوید؟ از نظر قرآن، موحّد کسى‌ است‌ که‌ معتقد باشد به‌ این‌ که‌ ذات‌ خداوند متعال‌ یکتاست‌ و شریکى‌ در ذات‌ براى‌ او نیست، نه‌ ترکیبى‌ در ذاتش‌ وجود دارد و نه‌ خداى‌ دیگرى‌ خارج‌ از ذاتش‌ هست‌ (توحید ذاتی)؛ و نیز موحّد باید معتقد باشد که‌ صفات‌ منتسب‌ به‌ خداى‌ متعال‌ چیزى‌ غیر از ذات‌ او نیست، نه‌ این‌ که‌ امورى‌ خارج‌ از ذات‌ باشند که‌ به‌ ذات‌ ملحق‌ مى‌شوند (توحید صفاتی)؛ و هم‌چنین‌ معتقد باشد که‌ خدا در هر کارى‌ مستقل‌ و یگانه‌ است‌ و نیازى‌ به‌ کمک‌ و یار و یاور ندارد و اگر کارى‌ با وسیله‌اى‌ انجام‌ مى‌گیرد، آن‌ وسیله‌ را هم‌ خدا مى‌آفریند و آن‌ را سبب‌ قرار مى‌دهد (توحید افعالی)

پدیده‌هاى‌ آفرینش‌ زمانى‌ معین‌ دارند

احقاف: 3
ما آسمان‌ها و زمین‌ و آنچه‌ را در میان‌ آن‌ دو هست‌ جز به‌ حق‌ و تا مدتى‌ معین‌ نیافریدیم در بسیارى‌ از آیات‌ بیان‌ شده‌ است‌ که‌ هر چه‌ در این‌ جهان‌ هست‌ اجلى‌ دارد
‌‌اجل‌ یعنى‌ مدت‌ معین؛ و دربارهِ‌ انسان، یعنى‌ مدت‌ مقرر شده‌ براى‌ زندگى‌ او. از این‌ رو به‌ مرگ‌ اجل‌ مى‌گویند که‌ بر دو قسم‌ است: اجل‌ معلق‌ و مبهم؛ اجل‌ مسمّى‌ و حتمی، که‌ در نزد خدا معین‌ است‌ و عبارت‌ است‌ از پایان‌ استعداد جسم‌ براى‌ بقا؛ اما اجل‌ معلق‌ مشروط‌ به‌ چیزى‌ است‌ که‌ اگر آن‌ چیز تحقق‌ یابد، اجل‌ در آن‌ زمان‌ فرا مى‌رسد. قرآن‌ در این‌ باره‌ مى‌فرماید: ایمان‌ به‌ دعوت‌ انبیا و عمل‌ به‌ برنامه‌هاى‌ آن‌ها جلوى‌ اجل‌ معلق‌ را مى‌گیرد و سبب‌ ادامه‌ یافتن‌ زندگى‌ انسان‌ تا اجل‌ مسمّى‌ مى‌شود
‌‌امام‌ صادق فرمودند: گاهى‌ انسان‌ گناه‌ مى‌کند و از اعمال‌ نیکى‌ همچون‌ نماز شب‌ بازمى‌ماند آن‌ گاه‌ گفتند: بدانید که‌ کار بد در فناى‌ انسان‌ از کارد در گوشت‌ سریع‌تر اثر مى‌کند
‌‌در روایت‌ دیگرى‌ از امام‌ باقر آمده‌ است: <نیکوکارى‌ و انفاق‌ پنهانى‌ فقر را برطرف‌ و عمر را افزون‌ مى‌کند و مانع‌ هفتاد گونه‌ مرگ‌ و میر بد مى‌شود.> پس‌ این‌ که‌ در روایات‌ فراوانى‌ آمده‌ است‌ که‌ انفاق‌ یا صلهِ‌ رحم‌ عمر را طولانى‌ و بلاها را برطرف‌ مى‌کند بدین‌ معناست‌ که‌ اجل‌ معلق‌ را مانع‌ مى‌شود

منبع قرآن کریم

برگرفته شده از سایت قرآن کریم

http://quran.al-shia.com

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

موعود دلهای منتظر

موعودا!

دیر هنگامی است که چشمان انتظار به راهت دوخته و جان و دل به شراره های اشتیاقت، سوخته ایم باغ آرزوها به شوق بهار روی تو خزان ها را می شمارد و چکامه های خونین شقایق را می نگارد؛

نرگس ها داغ هجر تو بر سینه دارند؛

عروسان چمن جز به مژده جمال دلارایت سر زحجله عیش برنیارند؛

مهدیا!

معراج نشینی بگذار و از پرده غیبت به درای و رخسار محمدی بنمای؛

که خیل منتظران به جان آمده از حقارت و عیدهای دنیایی، چشم بر بلندای وعده دیدار تو دارند.

ای گوشوار عرش الهی! آرمان انتظار را به کوله بار صبر و یقین، بر دوش می کشیم و به ترنم آوای ظهور سرخوشیم، هر بامداد ، یاد طلوع تو را در سینه می پرورانیم و پرتو چهره تو را در دیده نقش می زنیم.

عمری است که اشک هایمان را در کوره سوزان حسرت ها انباشته ایم و انتظار جمعه ای را می کشیم که جویبار ظهورت از پشت کوه های غیبت سرازیر شود، تا آن کوره را بدان آب غاموش سازیم و آن حسرت ها را به دریا ریزیم.

سبکبار تن خسته امان را در زلال آن بشوییم.

ای امید بی پناهان، بیا...بیا.

از ثری تا به ثریا، دل های بی قراران، شیدای یک نگاه توست.

از سوی تا ماسوی جان های بی پناهان، نثار قدم های تو باد.

بیا و روزه داران غیبت را به افطار فرج بنشان و قضای عهد انتظار را دستی برافشان.

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

ظهور

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

دعای امام زمان (عج) بر شیعیان

دعای حضرت برای شیعیان

با استناد به فرموده حضرت که لا ناسین لذکرکم، ایشان هیچگاه از یاد شیعیان و دعا براى آنان غافل نیست. از ابن طاووس نقل شده که سحر در سرداب مقدس، از حضرت مهدى (ع) شنید که حضرتش درباره شیعیان چنین دعا مى فرمود: "اللهم إن شیعتنا من شعاع انوارنا و بقیة طینتنا و قد ذنوبا کثیرة اتکالا علی حبنا وولایتنا فان کانت ذنوبهم بیتک و بینهم فاصفح

عنهم فقد رضینا وماکان منها فیما بینهم، فاصلح بینهم وقاص بها عن خمسنا وادخلهم الجنه وزحزحهم عن النار ولا بینهم ولا تجعل بینهم وبین اعدائنا فی سخطک (1)

دعاى حضرت مهدى (ع)

در مفاتیح الجنان آمده است: کفعمى در مصباح فرموده این دعاء حضرت مهدى (ع) است:

اللهم ارزقنا توقیع الطاعة و بعد المعصیة و صدق النیة .....0.، در مهج ذکر شده که این دعاء حضرت حجت است: "اِلهی بِحق من ناجاک و بِحق من دعاک فی البر والبحر..... 0 (2).

دعاى سمات-سمات

ا. بحارا لانوار ج 53 ص 302 به نقل از نجم الثاقب، باب هفتم، حکایت نوزدهم.

02 مفاتیح باب اول فصل هفتم.

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج

بیاییم کمی خودمون باشیم

عبادت یعنی کوچک شمردن خودمان در برابر خدایی که بزرگی اون بی حد است

صحبت کردن دلمون با خدامون زمزمه کردن نجواگوفتن گریه کردن برای گناهانمون چقدر گناه چقدر

گاهی وقتها که ماها دنیوی می شیم فکر می کنیم از دماغ فیل اوفتادیم انقدر خودمونو بزرگ می بینیم که خدای به اون بزرگی رو از یاد می بریم

اصلا یادمون می ره که ما از چی هستیم این آرزوهارو که بر آورده کرده

خلاصه اینکه دنیوی می شیم

دعا دیگه برامون لذتی نداره دیگه وقتمونو برای دعا نمی زاریم

این گذشت و روزی سرمون به سنگ می خوره بعد تازه می فهمیم چه کار کردیم

تمام مشکلات در زندگی ما آدمها برای بی خدایی ماست

بیایم وقتی گناهی به سرمون خطور کرد به یاد خدا بیوفتیم و اون گناهو از خودمون دور کنیم

بیاییم بندگی کنیم بندگی خدایی که همیشه با ما خدایی کرده و ما قدر این همه نعمت اونو ندونستیم

بیاییم کمی خودمون باشیم

یا علی

  شب جمعه یاد گذشتگانمونم بیوفتیم تا آینده هامون ما را یاد کنند

اللهــم عجــل لولیــک الفــرج